Şeytan

Küçük bir çocukken, -sen henüz bana geçmişi hatırlatmamışken- korkudan yorganımın altında büzülüp birinin bana sarılmasını beklediğimde ve bana sarılmadığın zamanlarda anladım benden nefret ettiğini.

Seni gördüm kabuslarımda. Beni her gün attığın uçurumları. Ve bir ruhunun olmadığını gördüm. Bana tercih ettiğin insan denen varlıkların senin bir parçan olduklarını da.

Onlar gibi yaşamaya çalıştım. Onlar kadar ruhsuz olamadım. Çok sustum ve çok yazdım. Siyah kağıtlar kullandım. Hepsinin sonuna da senin imzanı attım.

Yasadığın yere cennet diyorlarmış; benimkine cehennem. Tanrının beni başka boyutlara kovduğunu bilmiyorlar. Hiç söylemedin onlara. Eğer onlara seni ne kadar sevdiğimden bahsetseydin aşk adını verdikleri şeyin küçüklüğünden utanır, benim sevgimin büyüklüğünden korkarlardı.

Onlar senin bir parçan ve sen kendine aşıksın tanrım. Ve sana kavuşamamanın ateşlerinde yanacaksın!